Adam Matyszewski
Wspominając, ofiarujemy Tobie nas samych.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2009
wydrukuj ten artykułKościół słowami Konstytucji o liturgii świętej zachęca, aby wierni „kształtowani przez słowo Boże, posilali się przy stole Ciała Pańskiego i składali Bogu dzięki, a ofiarując niepokalaną Hostię nie tylko przez ręce kapłana, lecz także razem z nim, uczyli się samych siebie składać w ofierze i za pośrednictwem Chrystusa z każdym dniem doskonalili się w zjednoczeniu z Bogiem i wzajemnie z sobą […]” (nr 48).
W liturgii eucharystycznej istnieją co najmniej trzy momenty, które dają nam sposobność do ofiarowania Panu Bogu siebie, naszych myśli, słów i uczynków oraz do głębokiego z Nim zjednoczenia. Już pierwsza we Mszy Świętej prośba modlącego się Kościoła, tak zwana kolekta, czyli modlitwa zawierająca tajemnicę danego dnia, zachęca uczestników zgromadzenia do złożenia swoich próśb na ołtarzu Pana. Kapłan po wezwaniu: Módlmy się… trwa chwilę w ciszy, aby wszyscy wierni mogli w tym czasie polecić siebie i swoje sprawy Temu, który wezwał ich na ucztę eucharystyczną. Drugim momentem, który Kościół chętnie wskazuje swoim dzieciom jako właściwy dla wyrażenia swego współuczestnictwa i współofiarowania, jest przygotowanie darów, do Soboru Watykańskiego II rozumiane dosłownie jako ofiarowanie (ofertorium). (...)
