ks. Tomasz Bać, Rzeszów
„Szlachetne piękno”. Sztuka liturgiczna, jej miejsce, znaczenie i odnowa według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium Soboru Watykańskiego II (KL 122-130)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, kwiecień - maj - czerwiec 2025
wydrukuj ten artykułPublikacja Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium 4 grudnia 1963 jest przełomowym momentem w historii Kościoła XX wieku, ponieważ to właśnie ten dokument stanowi zarówno punkt kulminacyjny rozwijającego się przez kilkadziesiąt lat tak zwanego ruchu liturgicznego, jak i stoi u początku tego, co Kościół nazywa odnową liturgii. Wśród wielu tematów podjętych przez ojców soborowych znalazły się także kwestie dotyczące konieczności odnowy sztuki liturgicznej, tak aby lepiej i pełniej wyrażała ona swój charakter i była odbiciem piękna celebrowanych misteriów. Odnowę i reformę spojrzenia na piękno i sztukę liturgiczną zapowiada VII rozdział Konstytucji zatytułowany: Sztuka kościelna i sprzęty liturgiczne.
Z perspektywy ponad sześćdziesięciu lat, jakie minęły od publikacji dokumentu soborowego, dzisiaj możemy powiedzieć, że szczególnie ważne i znaczące okazały się następujące słowa w nim zamieszczone: „Niech w popieraniu i otaczaniu opieką prawdziwej sztuki kościelnej ordynariusze mają na uwadze raczej szlachetne piękno, aniżeli wyłącznie okazałość” (KL 124). (...)
