ks. Łukasz Wacław SChr, Poznań
Stałe i tymczasowe zamieszkanie według Kodeksu Prawa Kanonicznego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, październik- listopad - grudzień 2024
wydrukuj ten artykułObecność wiernego na terenie danej diecezji i parafii tworzy więź prawną łączącą go z tymi miejscami, które w prawie kanonicznym są określane jako stałe lub tymczasowe zamieszkanie. U podstaw tych pojęć leży zatem realna więź danej osoby z miejscem, które stanowi trwały ośrodek jej życia i centrum jej spraw, a cechy tej więzi określa Kodeks Prawa Kanonicznego.
Zgodnie z kanonicznym rozumieniem pojęcia „zamieszkania”, składają się na nie dwa elementy: pierwszy – to trwała więź z określonym miejscem, przy czym więź ta może charakteryzować się mniejszą lub większą stabilnością; natomiast drugi – to zamiar danej osoby pozostania w danym miejscu zgodnie z przepisami prawa lub niezależne od tego zamiaru faktyczne przebywanie osoby w danym miejscu.
Jak już wspomniano, zamieszkanie na gruncie prawa kanonicznego można podzielić na stałe i tymczasowe. Podstawą tego rozróżnienia jest stabilność zamieszkania. (...)
