ks. Tomasz Bać, Rzeszów
Odnowa liturgii godzin według Konstytucji Sacrosanctum Concilium (KL 83-101)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, kwiecień - maj - czerwiec 2024
wydrukuj ten artykułLiturgia godzin towarzyszy Kościołowi od samego początku. Sam Jezus bardzo często modlił się do Ojca, a Apostołowie, patrząc na Mistrza i słuchając Go, uczyli się, że ich modlitwa ma być ufna, wytrwała i pełna wiary. Nic zatem dziwnego, że pierwsze pokolenia chrześcijan polecenie św. Pawła „nieustannie się módlcie” (por. 1 Tes 5,16) traktowały jako skierowane do wszystkich, którzy przyjęli chrzest. Wszyscy mieli się modlić, niezależnie od tego, kim byli i jakie życiowe powołanie realizowali. Z biegiem czasu ta nieustanna i codzienna modlitwa, której fundamentem od początku były psalmy, inna dla chrześcijan żyjących w rodzinach, a inna dla mnichów, nabrała charakteru oficjalnego i pod koniec pierwszego tysiąclecia zaczęto uważać ją za jeden z głównych obowiązków, jakie na siebie brali duchowni i wszystkie osoby, które swoje życie poświęciły Bogu. Później z modlitwy wspólnotowej stała się ona modlitwą prywatną, którą każdy do niej zobowiązany miał obowiązek odmówić w języku łacińskim, korzystając z ze swojej prywatnej księgi zwanej Brewiarzem. (...)
