ks. Piotr Ostański, Poznań
Papirusy, pergaminy...
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń - luty - marzec 2024
wydrukuj ten artykułMały Lukianos (odpowiednik naszego Jasia) taszczy głaz większy od siebie. Spotyka go sąsiadka i pyta:
– A ty, mały, dokąd się wybierasz?
– Do szkoły. Pani kazała mi za karę wyryć pięćdziesiąt razy: „Nie będę przeszkadzał na lekcji”.
Spróbujmy może wyobrazić sobie starożytny sklepik z gazetami albo księgarnię…
Właściwym materiałem pisarskim w starożytności stał się papirus. Ten starożytny „papier” wynaleźli Egipcjanie w III tysiącleciu przed Chrystusem. Najstarszy papirus, który zachował się do dzisiaj, pochodzi z czasów tak zwanej piątej dynastii egipskiej (około 2750-2625 r. przed Chrystusem). Natomiast poza Egiptem papirusu zaczęto używać na przełomie XII i XI wieku przed Chrystusem.
Czym jest papirus? Jest materiałem piśmiennym, wyrabianym z włókien rośliny zwanej po łacinie Cyperus papyrus. Jest to rodzaj trawy, porastającej błota i moczary delty Nilu w Egipcie. Papirus osiąga 1-3 metry wysokości, a jego łodyga, u dołu gruba jak ludzkie ramię, u góry kończy się zielonym baldachimem wąskich liści. (...)
