ks. Bogusław Grzebień
Ofiarować, by przeistoczyć!
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2020
wydrukuj ten artykuł„Podczas ofiarowania darów przedstawiciele świeckiej wspólnoty wierzących przynoszą chleb i wino oraz inne dary, zebrane podczas kolekty. Są to dary Boże, które oddaje się z powrotem Bogu. Dary chleba i wina, symbolizujące nas wszystkich, zostaną przemienione i staną się rzeczywistą obecnością Jezusa Chrystusa, duszą i Bóstwem, w Jego Ciele i Krwi” – pisał niegdyś Robert DeGrandis. Uczestniczyliśmy w akcie miłości podczas liturgii słowa, teraz kiedy rozpoczynamy liturgię Eucharystii, uznajemy swą zależność od Boga we wszystkim. Jak modlił się św. Ignacy: „Przyjmij, Panie, całą wolność moją. Weź pamięć, rozum oraz całą wolę. Twoje jest wszystko, co mam i posiadam. Wszystko mi dałeś, a ja teraz oddaję to Tobie. Daj mi tylko miłość Twoją, Panie, a będę bogaty i nie będę pragnął niczego”. W Ewangelii spotykamy wiele odniesień do różnych obrazów, które zostały włączone w kształt liturgii, tworząc ją w całości jako ofiarowanie czy ofiarę. Tekst ewangeliczny ukazujący wdowę, która składa do skarbony wszystko, co posiada, a czyni to ze względu na Boga, zwraca naszą uwagę na Eucharystię jako „oddanie” i „ofiarowanie” całego ludzkiego życia, czyli wszystkiego, co każdy z nas posiada. Wspomniana ewangeliczna wdowa przez swój dar, który był wyrazem jej otwartego, przepełnionego miłością serca, oddała Bogu cześć. (...)
