ks. Maciej Zachara MIC Lublin
Chrzest w warunkach misyjnych i próby przywracania katechumenatu oraz odnowa liturgii chrzcielnej Vaticanum II (XVI do XX w.)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2021
wydrukuj ten artykułChrzest w warunkach misyjnych
i próby przywracania katechumenatu
oraz odnowa liturgii chrzcielnej
Vaticanum II (XVI do XX w.)
Odkrycia geograiczne epoki nowożytnej wzbudziły
w Kościele nowy impuls misyjny. Doświadczenia
misyjne prowokowały zaś do releksji nad
koniecznością adekwatnej formacji dorosłych
kandydatów do chrztu. W samej liturgii chrzcielnej
w całym okresie potrydenckim, tak w odniesieniu
do dorosłych, jak też do dzieci, stosowano
Rituale Romanum z jednym ciągłym obrzędem.
Jednocześnie jednak szukano sposobów na przywracanie
jakichś form katechumenatu dorosłych.
A Ł
W Ameryce Łacińskiej od 1500 roku podjęli pracę
misyjną franciszkanie, dokonując początkowo
masowych chrztów dziesiątek tysięcy Indian po
bardzo krótkim przygotowaniu ich do sakramentu.
Próbowali temu przeciwdziałać misjonarze augustiańscy
i dominikańscy przybywający do Ameryki
od 1526 roku. Sami augustianie sprawowali
chrzest cztery razy w roku (w Objawienie Pańskie,
Wielkanoc, Zesłanie Ducha Świętego i w dzień
św. Augustyna). Biskupi Ameryki Południowej
w 1538 roku zalecili wprowadzanie 40-dniowego
katechumenatu z katechezami, postem, egzorcyzmami
i skrutyniami. Synod w Limie w 1552 roku
zarządził 30-dniowy katechumenat, ale nie wydał
żadnych bardziej szczegółowych przepisów.
A
Św. Franciszek Ksawery, gorliwy misjonarz w krajach
azjatyckich (†1552), zaczynał od masowych
chrztów bez dłuższego przygotowania. (...)
