ks. Janusz Królikowski, Tarnów
Zgromadzeni na świętej wieczerzy, cz. 3: Droga do rajskiej ojczyzny
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2021
wydrukuj ten artykułNiech brzmi sława w zgodnym dźwięku,
Z serc radosnych, pełne wdzięku,
Niech mu pieśni płyną chwał.
Dzień obchodzim głośny sławą,
W którym pierwszą Pan ustawą
Rajski stół ten światu dał.
Przez serce człowieka, a tym samym przez cały świat, w którym żyjemy, przechodzi głęboki podział. Z powodu grzechu pierwszy człowiek nie tylko zburzył pierwotną harmonię w raju, która panowała między człowiekiem i Bogiem, między mężczyzną i kobietą, między człowiekiem i naturą, ale także odkrył, że tej harmonii nie może samodzielnie odbudować i do niej powrócić. Księga Rodzaju w pierwszych rozdziałach opisuje genezę i pogłębiający się stopniowo dramat tego rozbicia i jego niezwykle daleko sięgające konsekwencje, zwłaszcza zamknięcie przed człowiekiem bramy nieba. Dzieje zbawienia, począwszy od powołania Abrahama, są suwerennie podjętymi i w ciągu wieków kontynuowanymi przez Boga działaniami, które zmierzają do naprawy zburzonego porządku, a tym samym do otarcia mu dostępu do życia wiecznego. Zasadniczymi działaniami objawionymi człowiekowi, które mają go konkretnie i skutecznie prowadzić do tego celu, jest kult i prawo. Przymierze na Synaju zawarte z Mojżeszem i jego ludem jest szczególnym świadectwem, że czcząc we właściwy sposób Boga i wiernie kierując się Jego prawem, człowiek powróci do harmonijnej jedności, z której wyszedł i której pragnienie stale nosi w swoim sercu. (...)
