ks. Łukasz Szczeblewski
Msze Święta obrzędowe. Msza na konsekrację dziewic
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2020
wydrukuj ten artykułZwyczaj konsekrowania dziewic (łac. consecrare – uświęcić, poświęcić) wywodzi się z praktyki pierwotnego Kościoła. Z biegiem lat ukształtował się uroczysty obrzęd, przez który kobieta staje się osobą poświęconą Bogu, znakiem miłości Kościoła do Chrystusa i obrazem Oblubienicy Pana. Obrzęd konsekracji dziewic należy do najcenniejszych skarbów liturgii rzymskiej. Teksty obrzędu znajdują się w Pontyfikale rzymskim. Dziewice konsekrowane (łac. virgines sacrae) składają ślub czystości, ponadto pełnią dzieła miłosierdzia, podejmują praktyki pokutne, gorliwą modlitwę i pracę apostolską. Konsekrowane mogą być mniszki lub kobiety żyjące w świecie. Zasadniczo szafarzem obrzędu jest biskup lub delegowany przez niego prezbiter. W świetle odnowionej liturgii po Soborze Watykańskim II obrzęd ma miejsce w czasie celebracji mszalnej.
Dziewice mogą uczestniczyć w uroczystej procesji wejścia. Właściwy obrzęd odbywa się po Ewangelii. Najpierw szafarz wzywa dziewice, a następnie w homilii poucza o znaczeniu dziewictwa. Następnie celebrans kieruje pytania do dziewic, aby wyraziły swą gotowość do trwania w czystości i przyjęcia konsekracji. W dalszej części wybrzmiewa śpiew Litanii do Wszystkich Świętych. Po niej następuje odnowienie postanowienia życia w czystości i modlitwa konsekracyjna. W ostatniej części obrzędu przekazywane są znaki konsekracji: obrączka oraz fakultatywnie welon i księga Liturgii godzin. (...)
