ks. Janusz Królikowski
Wspólnota kultu Zgromadzeni na świętej wieczerzy (1).
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2020
wydrukuj ten artykułChwal, Syjonie, Zbawiciela,
Chwal pieśniami wśród wesela
Wodza i pasterza rzesz.
Ile zdołasz, sław Go śmiało,
Bo przewyższa wszystko chwałą,
Co wyśpiewać pieśnią chcesz.
W kolejnym roku duszpasterskim zwracamy uwagę na „zgromadzenie”, które celebruje Eucharystię. Eucharystia jest celebracją, jest zebraniem się z Bożej inicjatywy wspólnoty wierzących, aby pod przewodnictwem kapłana oddawać chwałę Bogu, a w ten sposób zbliżać się wspólnotowo i indywidualnie do udziału w zbawieniu. Jest niewątpliwą zasługą Soboru Watykańskiego II, że zgromadzenie liturgiczne nabrało nowego znaczenia eklezjalnego, duchowego i egzystencjalnego, a tym samym stało się czynnym ośrodkiem Kościoła i punktem odniesienia dla wszelkich doświadczeń eklezjalnych. Ten fakt zasługuje na coraz większą uwagę w Kościele, ponieważ chodzi w nim o sam Kościół, o jego życie i jego misję. Taki będzie Kościół i taka będzie jego żywotność, jakie będą jego zgromadzenia eucharystyczne. Doświadczenie historyczne w Kościele bardzo jednoznacznie potwierdza tę zasadę, ukierunkowując zarazem jego dalszy rozwój.
Na pewno nie zrobiono jeszcze wszystkiego, aby zgromadzenie liturgiczne nabrało właściwej rangi duchowej i stało się rzeczywiście żywym ośrodkiem życia kościelnego. Dlatego jest uzasadnione, aby w nowych okolicznościach duchowych starać się uchwycić sens teologiczny zgromadzenia eucharystycznego. (...)
