ks. Mateusz Socha SChr
Najmłodszy Patron Polski
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2020
wydrukuj ten artykułStanisław herbu Dąbrowa pochodzi z Rostkowa na Mazowszu. Urodził się 28 grudnia 1550 roku w rodzinie kasztelana zakroczymskiego Jana i Małgorzaty. Uczył się w domu rodzinnym, a w wieku 14 lat razem ze swoim bratem Pawłem został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Nauka przeplatała się z modlitwą, szczególnie z codzienną Eucharystią. Modlono się przed lekcjami i po nich. Stanisławowi nie było łatwo w nowej szkole. Jednak na koniec trzeciego roku studiów należał już do najlepszych uczniów. Zamiast zabawy wolny czas spędzał na czytaniu lektur i modlitwie. Z powodu ascetycznego życia koledzy uważali go za dziwaka.
Życiowe powołanie Stanisław odczytał podczas ciężkiej choroby w grudniu 1565 roku. Mimo wielkiego pragnienia Komunii kapłan z Najświętszym Sakramentem nie mógł dotrzeć do chorego chłopca. Jak sam później opowiadał, nawiedziła go św. Barbara, patronka dobrej śmierci, do której się modlił. Święta w towarzystwie dwóch aniołów przyniosła mu Wiatyk. Miał również objawienie Maryi z Dzieciątkiem Jezus, które Matka Najświętsza złożyła w jego ręce. Za Jej przyczyną Stanisław został uzdrowiony i usłyszał polecenie wstąpienia do Towarzystwa Jezusowego.
W tym celu 10 sierpnia 1567 roku uciekł ze szkoły i udał się na spotkanie z Piotrem Kanizujszem, prowincjałem jezuitów w Niemczech, który przebywał w Augsburgu. Po dotarciu na miejsce nie spotkał prowincjała, dlatego udał się dalej, do kolegium jezuitów w Dylingi. (...)
