ks. Antoni Tronina
Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi Biblijne podstawy czci Matki Bożej Anielskiej (3)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2020
wydrukuj ten artykułW naszych rozważaniach na temat biblijnych podstaw czci Matki Bożej anielskiej (przypomnijmy: w kalendarzu liturgicznym obchód przypada 2 sierpnia), we wcześniejszych częściach artykułu przyjrzeliśmy się relacji między aniołami a Chrystusem (1), następnie – we wrześniowym numerze „Mszy Świętej” – szczególnej pozycji Matki Chrystusa w hierarchii stworzeń (2). Tę ostatnią część naszej refleksji poświęcamy rozwojowi kultu Matki Bożej Anielskiej, zgodnie z zasadą: „lex orandi – lex credendi” (3).
(3) Matka Boża Anielska w liturgii i nauczaniu Kościoła
Tytuły te przypisywano Matce Jezusa w tradycji patrystycznej już w IV wieku; z czasem włączono je do kultu liturgicznego. Wśród pięknych inwokacji, jakie św. Efrem Syryjczyk († 373) kieruje ku Matce Chrystusa, na uwagę zasługuje jedna: „Witaj, Królowo mieszkańców nieba i Pani aniołów”1. Efrem, który sam się nazywał „pokornym sługą Maryi”, otrzymał w dziejach teologii zaszczytny tytuł „Doktora maryjnego”. Matka jedynego Króla, napełniona Duchem Świętym, zakrólowała wraz z Synem za ziemi, a potem weszła do chwały nieba, zajmując miejsce po Jego prawicy (Ps 45,10). Ojcowie Kościoła, idąc za tradycją żydowską, dostrzegli w tym psalmie także zarys tajemnicy wspólnoty Kościoła jako Oblubienicy Chrystusa. Z kolei ta wykładnia eklezjalna tekstu natchnionego prowadzi, jak zwykle w średniowieczu, do maryjnej. (...)
