ks. Maciej Zachara MIC
Chrzest w praktyce i teologii Kościoła od II do V wieku
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2020
wydrukuj ten artykułW okresie od II do V wieku dominuje chrzest osób dorosłych, które przed chrztem przechodzącą poważne przygotowanie katechumenalne.
Katechumenat i chrzest w Tradycji apostolskiej (III w.?)
Dokumentem najpełniej informującym nas o chrzcielnej praktyce Kościoła w epoce prześladowań jest anonimowa Tradycja apostolska, należąca do gatunku starożytnych kanonów kościelnych. Jej pochodzenie jest wciąż dyskutowane. Dawniej niemal powszechnie przypisywano ją św. Hipolitowi Rzymskiemu i datowano na około 215 rok, obecnie prawdopodobniejsze wydaje się, że jest to kompilacja tradycji powstałych w różnym czasie i zebranych w jednym dokumencie w ciągu III lub może nawet na początku IV wieku.
Inicjacja chrześcijańska, tak jak poświadcza ją Tradycja apostolska, jest procesem długim i wieloetapowym.
Etap pierwszy – kandydat do chrztu, któremu towarzyszy osoba poręczająca, zgłasza się do przełożonych miejscowej wspólnoty kościelnej. Ci zaś badają motywy, dla których chce on zostać chrześcijaninem, skrupulatnie wypytują go także co do jego sposobu życia i wykonywanego zawodu. Jeśli kandydat wykonuje zawód niezgodny z wiarą lub moralnością chrześcijańską, musi natychmiast go porzucić, w przeciwnym razie nie jest dopuszczany do katechumenatu.
Etap drugi – jest to katechumenat właściwy, trwający zasadniczo trzy lata, okres ten może być jednak krótszy. Katechumeni słuchają nauk, nie modlą się jeszcze razem z wiernymi i nie przekazują pocałunku pokoju. (...)
