ks. Benedykt Glinkowski
Przyjmowanie Komunii Świętej – uzasadniony spór?
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2020
wydrukuj ten artykułNa wstępie warto jednoznacznie stwierdzić, komu w ogóle nie należy udzielać Komunii Świętej. Prawodawca kościelny zawarł to ograniczenie w kan. 915. Kodeksu prawa kanonicznego, stwierdzając: do Komunii Świętej nie należy dopuszczać ekskomunikowanych lub podlegających interdyktowi po wymierzeniu lub deklaracji kary, jak również innym osobom trwającym z uporem w jawnym grzechu ciężkim.
Zwraca się więc tu uwagę na dwie grupy osób: znajdujących się w karach ekskomuniki lub interdyktu po ich nałożeniu lub stwierdzeniu przez kompetentnego przełożonego oraz żyjących z uporem w jawnym grzechu ciężkim. Do takich przypadków należy na przykład życie w niesakramentalnym związku małżeńskim bądź konkubinacie, co dowodzi braku podstaw do udzielenia rozgrzeszenia. Podobną kwalifikację posiada przynależność do stowarzyszeń masońskich czy w szerszym tego słowa znaczeniu walczących z Kościołem (por. KPK kan. 1374). Istotnym jest, by wiedza szafarza o ich aktualnym stanie moralnym była oparta na publicznie znanych faktach.
Te ogólne zasady są zrozumiałe i nie budzą wątpliwości u większości osób wierzących, natomiast w ostatnim czasie pojawia się coraz więcej dyskusji o tym, jak przyjmować Komunię Świętą. Temat ten był podejmowany w przeszłości niejednokrotnie, a życie pokazuje, że odżywa on również współcześnie. Pytanie zasadnicze brzmi: jaka powinna być nasza postawa podczas przyjmowania Komunii Świętej – klęcząca czy stojąca? I po drugie: czy przyjmujemy ją bezpośrednio do ust, czy na rękę?
Instrukcja Kongregacji ds. (...)
