ks. Bogusław Grzebień
Prośba – modlitwą!
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07-08, lipiec-sierpień 2020
wydrukuj ten artykułKolejna część liturgii eucharystycznej nawiązuje do trzeciej czynności wykonanej przez Jezusa Chrystusa przy Ostatniej Wieczerzy. Jezus wziął chleb i wino, błogosławił, łamał i dawał, mówiąc: bierzcie i jedzcie, bierzcie i pijcie. Podał Apostołom swoje Ciało i Krew do spożycia. Była to pierwsza Komunia Święta.
Biorąc pod uwagę dzieje Starego Testamentu, należy stwierdzić, że naród izraelski celebrował przez wieki wieczerzę paschalną, która stanowiła ośrodek kultu i życia religijnego. Analogicznie nowy Lud Boży, którego tamten był przygotowaniem, powinien mieć swoją Wieczerzę Paschalną. Jezus Chrystus, wypełniając typy i zapowiedzi Starego Przymierza, ustanowił taką właśnie Wieczerzę Paschalną dla Ludu Bożego Nowego Przymierza. To On jest tym spożywanym Barankiem, to On jest pokarmem uczty paschalnej Nowego Przymierza, to On zapewnił na wieki nowemu Ludowi Bożemu Wieczerzę Eucharystyczną, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje; pijcie, to jest Krew moja.
Tak się spełniły „obrazy” starotestamentowe. Wydarzenie zbawcze, jakim było wyprowadzenie narodu wybranego z niewoli i „przejście Pana”, tu znalazło swoje pełne urzeczywistnienie. Msza Święta, jako paschalna uczta, łączy z Chrystusem – prawdziwym Barankiem, który dopełniwszy Ofiary na krzyżu, wrócił, „przeszedł” do Ojca i teraz sakramentalnie łączy nas ze swoim „przejściem” (Paschą) z tego świata do Ojca. (...)
