ks. Maciej Przybylak
Sakrament jako wydarzenie liturgiczne
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07-08, lipiec-sierpień 2020
wydrukuj ten artykułW świadomości przeciętnego katolika funkcjonuje często jednostronne myślenie o sakramentach: są to czynności, są to znaki, których się udziela, czy też – używając starszego języka – szafuje. Warto jednak zwrócić uwagę na to, co wydaje się pierwszorzędne w rozumieniu sakramentów: jest to celebracja misteriów wiary. Z tego powodu sakrament nie jest tylko znakiem łaski Bożej oraz czynnością świętą, lecz także wydarzeniem liturgicznym, w którym działa Chrystus ze swoim Kościołem. Część druga Katechizmu Kościoła katolickiego dotycząca sakramentów nosi tytuł: „Celebracja misterium chrześcijańskiego”, co już sugeruje, że sakrament jest celebracją, liturgią i wydarzeniem.
Każdy sakrament jest konkretnym znakiem obecności Chrystusa, dlatego przybiera on konkretną formę liturgicznej celebracji. Celebracja jest wydarzeniem, to znaczy dokonuje się w konkretnym czasie i w konkretnym miejscu. Tak jak działanie zbawcze Jezusa było „ucieleśnionym” wydarzeniem, mającym miejsce: „gdy nadeszła pełnia czasu”, tak działanie Jezusa w sakramentach aktualizuje się w ramach czasu i przestrzeni. Celebracja sakramentów jest otwarciem czasu i przestrzeni dla działania Boga. Dzięki czasowi i przestrzeni sakrament staje się znakiem. Innymi słowy: znakowość sakramentu zakorzeniona jest celebracyjnie i liturgicznie. Konsekwencją tego jest stwierdzenie, że celebracja ukazuje, iż udzielanie zbawienia – w sakramencie udzielanie łaski – jest historyczne, konkretne, prawdziwe i rzeczywiste. (...)
