ks. Maciej Zachara MIC
Sakramenty jako najwyższy wyraz kultu Bożego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07-08, lipiec-sierpień 2020
wydrukuj ten artykułJak mówi nauczanie Kościoła, wyrażone w soborowej konstytucji Sacrosanctum Concilium i w Katechizmie Kościoła katolickiego, celem sakramentów jest uświęcenie człowieka, budowanie Kościoła i oddawanie chwały Bogu (KL 59; KKK 1123). Ponieważ sakramenty stanowią centrum całego życia liturgicznego Kościoła (KL 6; KKK 1113), można je nazwać najwyższym wyrazem kultu Bożego. Trzy wymienione powyżej cele sakramentów nie są względem siebie niezależne, ale tak naprawdę stanowią trzy aspekty tej samej rzeczywistości. Dostrzeżemy to, rozważając w perspektywie biblijnej i historiozbawczej, na czym polega istota kultu Bożego.
Stary Testament: Słuchaj Izraelu…
Kult w Starym Testamencie kojarzy się nam głównie z krwawymi ofiarami, składanymi Bogu według wskazań podanych w Prawie Mojżesza. Były to formy kultu wspólne z wieloma innymi religiami, ale w kontekście Przymierza, które Bóg zawarł z wybranym ludem na Synaju, nabrały one nowego znaczenia. Ogólny religijny sens krwawych ofiar został zobrazowany w Księdze Rodzaju, w opisie ofiary Noego po potopie (Rdz 8,20-22). Człowiek, pragnąc wejść w relację z Bogiem, składa na ołtarzu, niejako zastępczo za siebie samego, coś dla siebie cennego i wraz z dymem przekazuje to Bogu. Bóg, czując miłą woń ofiary, dostrzega ofiarnika i odpowiada błogosławieństwem. Te same ofiary właśnie w kontekście Przymierza synajskiego nabierają nowego znaczenia. (...)
