o. Marek Blaza SJ
Kościół jako sakrament
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2020
wydrukuj ten artykułPrzyzwyczailiśmy się, że kiedy używamy słowa „sakrament”, to mamy na uwadze tylko te siedem świętych obrzędów liturgicznych, których uczymy się podczas przygotowania do I Komunii Świętej albo do bierzmowania. Są nimi: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, sakrament święceń i małżeństwo. Jednak warto zaznaczyć, że słowo „sakrament” nawet w teologii używane jest w szerszym znaczeniu. Wynika to stąd, że jest ono pochodzenia łacińskiego (sacramentum) i jest starsze od chrześcijaństwa.
W sferze religijnej oznaczało ono: uświęcenie, środek uświęcający, dający rzecz świętą, świętość, znak święty, obrzęd religijny, a także: tajemnica, nauka i wyznanie wiary oraz objawienie. Z drugiej strony słowo sacramentum było używane również w wymiarze świeckim, gdzie oznaczało kwotę pieniężną, zakład, zastaw, poręczenie finansowe, kaucję, proces sądowy, przysięgę, uroczyste zobowiązanie i służbę wojskową. A zatem wydaje się, że słowo „sakrament”, które w języku polskim jest pojęciem czysto religijnym, zostało w pewnej mierze przejęte przez chrześcijaństwo ze słownictwa świeckiego, gdzie było w powszechnym użyciu.
Owszem, w tym kontekście należy dodać, że łacińskie słowo sacramentum ściśle jest związane z greckim pojęciem mysterion oznaczającym „tajemnicę”. To z kolei słowo również obecne jest w polskiej terminologii religijne jako „misterium”. (...)
