ks. Mateusz Socha SChr
Święta Jadwiga – młody król Polski
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2020
wydrukuj ten artykułBóg chce zbawić każdego człowieka, dlatego daje nam wiele łask. Stwórca zostawił nam wiele znaków, które pokazują drogę do Nieba. Wśród tych drogowskazów są również święci. Choć świętość powszechnie kojarzy się z długą brodą starca, okazuje się, że mamy wielu młodych świętych.
Święta Jadwiga urodziła się prawdopodobnie 18 lutego 1374 roku. Była córką króla Węgier i Polski, Ludwika Andegaweńskiego. Miała dwie starsze siostry. W wieku 4 lat rodzice połączyli ją warunkowym ślubem z Wilhelmem Habsburgiem, który zapowiadał się jako dobry kandydat na męża Jadwigi.
Po śmierci króla Ludwika Węgrzy ogłosili królową siostrę Jadwigi, Marię. Jadwiga natomiast została koronowana na króla Polski 16 października 1384 roku. Miała wtedy jedynie 10 lat.
Mimo licznych obowiązków i młodego wieku odznaczała się wielką mądrością. Dużo czasu poświęcała na szukanie woli Bożej. Często widywano ją, jak przez wiele godzin klęczała przed krzyżem (nazywanym również czarnym krzyżem). Kiedy niedoświadczona Jadwiga zastanawiała się, w jaki sposób rządzić krajem, Pan Jezus miał do niej przemówić z tego krzyża słowami: „Czyń, co widzisz”. Jest to wezwanie do naśladowania Go na drodze ofiary. Pod tym krucyfiksem miała zapaść decyzja Jadwigi o rezygnacji ze szczęścia osobistego (i małżeństwa z Wilhelmem) na rzecz pozyskania Litwy dla Chrystusa. (...)
