ks. Benedykt Glinkowski
Kto i w jaki sposób winien wypełniać zadanie uświęcania we wspólnocie Ludu Bożego?
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2020
wydrukuj ten artykułWarto na wstępie zaznaczyć fakt żywej obecności Chrystusa
w swoim Kościele, dzięki której nadal spełnia się Jego dzieło
tajemnicy paschalnej. Tajemnica ta urzeczywistnia się
przede wszystkim wtedy, gdy Kościół celebruje świętą liturgię
przez sprawowanie i przyjmowanie sakramentów świętych
oraz przez wykonywanie innych aktów kultu Bożego.
O pełnym akcie kultu Bożego można mówić tylko wtedy, gdy członkowie Kościoła uczestniczą przez świętą liturgię za pomocą znaków sakramentalnych w sposób pełny i rzeczywisty w tajemnicach zbawienia. Właśnie w należycie wykonanym akcie kultu Bożego ma miejsce proces jednoczenia się poszczególnych wiernych z Głową Kościoła, czyli z Chrystusem, oraz z innymi członkami Ludu Bożego. W ten sposób dokonuje się uświęcenie człowieka i Kościoła oraz oddawana jest chwała Bogu (por. kan. 834 § 1 KPK). Konstytucja o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II podaje słynną formułę wskazującą na istotne elementy konstytutywne kultu Bożego: „Liturgia jednak jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc” (SC 10). Trzeba jednak lojalnie dodać, że zadanie uświęcania nie ogranicza się do samych aktów liturgii, lecz dokonuje się także za pomocą innych sposobów i środków, jakie Kościół posiada. (...)
