ks. Paweł Wygralak
Chrzest sakramentem odrodzenia
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2020
wydrukuj ten artykułŚwięty Łukasz w Dziejach Apostolskich wielokrotnie wspomina o udzielaniu sakramentu chrztu (np. Dz 2,41; 8,11-12; 8,38; 9,18; 16,15; 16,33; 18,8; 19,5). Brak jednak jakichkolwiek szczegółowych informacji, w jaki sposób w Kościele apostolskim udzielano tego sakramentu. Z całą pewnością, zgodnie z zaleceniem Zmartwychwstałego Chrystusa, udzielano go w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Tę też formułę potwierdza autor Didache: „Co do chrztu, to udzielajcie go w taki oto sposób. Chrzcijcie w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego w wodzie żywej. Jeśli nie masz wody żywej, chrzcij w innej, jeśli nie możesz w zimnej, chrzcij w ciepłej. Jeśli brak ci jednej i drugiej, polej głowę trzy razy wodą w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Didache 7,1-3). Udzielano więc chrztu przez zanurzenie. Dopuszczano także możliwość chrztu przez polanie katechumena wodą. Trzykrotnemu zanurzeniu lub polaniu towarzyszyła formuła sakramentalna. Z biegiem czasu liturgia chrztu stawała się coraz bogatsza, by swoją pełnię osiągnąć w IV wieku. Jej przebieg, jak również znaczenie kolejnych gestów, znaków i symboli, został opisany między innymi w Tradycji Apostolskiej św. Hipolita, w katechezach chrzcielnych Cyryla Jerozolimskiego, Ambrożego z Mediolanu, Jana Chryzostoma, Ildefonsa z Toledo.
Niekiedy jednak chrzczono w uroczystość Zesłania Ducha Świętego (Apostołowie pierwszy raz udzielili chrztu po zesłaniu Ducha Świętego), a także, z ważnych przyczyn, w niedziele w ciągu roku lub w każdym innym czasie, gdyby zachodziło niebezpieczeństwo śmierci. (...)
