ks. Grzegorz Iwiński SChr
Sakramenty analiza terminu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2020
wydrukuj ten artykuł1. Istniały bez nazwy
Według świadectwa Dziejów Apostolskich pierwsze wspólnoty chrześcijańskie zaraz po swym uformowaniu gromadziły się na modlitwie, posiadały pewien kult. W pierwszym okresie – można powiedzieć – że uczestniczyły w kulcie synagogi, a w Jerozolimie w kulcie świątyni. Miały jednak swoje własne zgromadzenia modlitewne, o czym świadczy tekst: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i na modlitwie” (Dz 2,42). Forma ich modlitwy była spontaniczną dziedziczką modlitwy żydowskiej, zakorzenioną w tekstach Starego Testamentu, psalmach i biblijnych kantykach. Jednak zgromadzenia te szybko stały się twórcze i wydały nowe, czysto chrześcijańskie hymny.
Począwszy od zesłania Ducha Świętego rodzą się we wspólnocie chrześcijańskiej dwa najważniejsze ryty budujące jednocześnie strukturę wspólnoty: chrzest oraz „łamanie chleba” – zwyczajowy termin dla określenia ofiary eucharystycznej. Stopniowo pojawiają się także inne ryty, na przykład namaszczenie i nałożenie rąk, oznaczające inwokację Ducha Świętego w celu wywołania różnorodnych skutków; również kwestia przebaczenia grzechów zostaje w Kościele postawiona bardzo szybko. Nowy Testament nie stawia sobie pytania o ogólny termin mogący określić jednocześnie chrzest i Eucharystię. Nie stosuje do nich terminu tajemnicy, który rezerwuje dla Bożego zamysłu objawionego w Chrystusie. (...)
