ks. Tomasz Bać
Człowiek i jego życie w roku liturgicznym
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2019
wydrukuj ten artykułCelebracja liturgii zawsze odnosi się do człowieka, dotykając głębi jego osoby, jego codzienności i jego doświadczenia religijnego wyrażanego w symbolach, znakach, miejscach i czasie. Jest to widoczne w Eucharystii i w pozostałych sakramentach, w liturgii godzin, a także w dynamice i biegu roku liturgicznego. Rok liturgiczny bowiem, będąc celebracją paschalnej drogi Chrystusa i jej poszczególnych etapów, ukazuje, kim naprawdę jest człowiek odkupiony przez Chrystusa oraz jakie jest jego miejsce w Kościele i powołanie w świecie. Ludzkie życie w dynamice roku liturgicznego ukazuje się zawsze jako zrodzone z zanurzenia chrzcielnego, napełnione Duchem Świętym oraz skierowane ku wieczności.
Życie zrodzone z chrztu
Każdy chrześcijanin poprzez sakrament chrztu został włączony w tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, otrzymał nowe życie oraz rozpoczął drogę poznawania i naśladowania Zbawiciela w swojej codzienności. To „nowe życie” zatem – życie chrześcijańskie rodzi się i rozwija w rytmie paschalnym, będąc nieustannym przechodzeniem od śmierci do życia, od starego do nowego człowieka, od niewoli do wolności dzieci Bożych. Jest ono prawdziwą drogą, na której chrześcijanin umacniany jest słowem Bożym, Chlebem Eucharystycznym oraz doświadczeniem jedności-komunii z braćmi i siostrami we wspólnocie Kościoła, dzięki czemu lepiej poznaje Osobę i misterium Chrystusa.
Szczególnie wyraźnie tę prawdę o nowości życia płynącej z przyjęcia chrztu świętego można dostrzec w okresie Wielkiego Postu, kiedy to cały Kościół kroczy drogą katechumenalno-inicjacyjną ku świętom paschalnym. (...)
