ks. Jan Miazek
Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych – Dzień Zaduszny
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2019
wydrukuj ten artykułModlitwa za zmarłych sięga początków Kościoła, przyjęła różne formy, bardzo wcześnie została związana z Mszą Świętą. Wiarę chrześcijan w moc Najświętszej Ofiary oddają słowa św. Moniki wypowiedziane w Ostii przed śmiercią do św. Augustyna i jego brata: Ciało moje złóżcie gdziekolwiek; tym się nie kłopoczcie; o jedno tylko proszę, abyście wszędzie, gdzie będziecie, pamiętali o mnie przy ołtarzu Pańskim. Kościół modlił się za zmarłych, ale trzeba było wiele wieków, zanim w liturgii pojawił się Dzień Zaduszny – wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych w jednym dniu.
Powstanie Dnia Zadusznego
Pamięć o zmarłych przy ołtarzu Pańskim znalazła swój wyraz w modlitwie eucharystycznej. Liturgia rzymska znała tylko jedną modlitwę eucharystyczną zwaną Kanonem rzymskim, która kształtowała się na przestrzeni kilku wieków. Do najstarszego tekstu, sięgającego IV wieku, dodawano modlitwy nowe, wyrażające intencje, w których składano ofiarę eucharystyczną. Działo się to od V do VII wieku. Wśród tych nowych modlitw znalazło się wspomnienie zmarłych pochodzące zapewne z V-VI wieku. Kapłan wymieniał najpierw imiona zmarłych polecanych Bogu we Mszy, a potem dodawał: Błagamy Cię, Panie, użycz im i wszystkim tym, którzy w Chrystusie spoczywają, miejsca ochłody, światła i pokoju. Wspomnienie wszystkich zmarłych znalazło się w każdej Mszy. (...)
