ks. Marcin Stefanik SChr
Księgi liturgiczne (4) – Lektor – posługa słowa
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2019
wydrukuj ten artykułJak przypomina Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, lektorzy powinni wykonywać swoją „funkcję z tak szczerą pobożnością i dokładnością, jak to przystoi wzniosłej służbie i odpowiada słusznym wymaganiom Ludu Bożego” (SC 29). Wiąże się to oczywiście ze starannym przygotowaniem ich do odpowiedniego i zgodnego z przepisami pełnienia tej funkcji. Ich zadaniem jest również troska o księgi liturgiczne.
O potrzebie lektorów mówi również inny dokument, mianowicie Wprowadzenie do drugiego wydania Lekcjonarza mszalnego, w którym czytamy: „Zgromadzenie liturgiczne potrzebuje lektorów, chociażby nie zostali do tej funkcji ustanowieni. Należy się więc starać o to, aby były pewne odpowiednie osoby świeckie, gotowe do wykonywania tej posługi” (WL 52).
Dlaczego czytamy słowo Boże podczas liturgii? Właśnie dlatego, że jest słowem samego Boga; dlatego, że Bóg przemawia do swojego ludu poprzez wypowiadane słowo (por. SC 33). Stąd w czasie liturgii mamy do czynienia ze swoistym dialogiem, kiedy każdy przynależący do wiernego ludu odpowiada na to słowo nie tylko jakąś przypisaną formułą, ale przede wszystkim praktyką życia.
Funkcję lektora na przestrzeni dziejów podejmowały różne osoby. Od świeckich, na kapłanach kończąc, dla których było to jedno ze święceń. Od 1972 roku papież Paweł VI zaliczył lektorat do posług liturgicznych. (...)
