ks. Marcin Stefanik SChr
A może tak coś więcej?
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2019
wydrukuj ten artykułRozpoczynamy nowy rok formacyjny, nowy rok szkolny, a niebawem także akademicki i duszpasterski. Być może pojawia się wiele pomysłów, co i jak dalej, jak będzie wyglądała ta z jednej strony odkryta, a z drugiej także w jakiś sposób przeze mnie kreowana przyszłość. Bez wątpienia, nie tylko w podjęciu decyzji, ale przede wszystkim w konkretnym działaniu trzeba odnaleźć, a może i wyznaczyć sobie to, co jest najważniejsze. Niezależnie od tego, jaką pełni się funkcję we wspólnocie czy społeczeństwie, chce się być człowiekiem szczęśliwym. Jest to ciągle powtarzające się pragnienie. Oczywiście, możliwe do zrealizowania, choć od razu w głowie i radach „przyjaciół” przy okazji pojawia się pełno wątpliwości, nie tylko co do celowości podejmowania działań, ale i samych narzędzi, które można wykorzystać do osiągnięcia celu.
Jest coś niepoważnego w podejmowaniu życia, pracy, nauki na próbę. Bez jakiejś konkretnej wizji tego, dokąd mam zmierzać, będę skazany na ciągłe niepowodzenia, a w najlepszym wypadku na stagnację. Mówię ciągle o celu. Ale chyba w tym rozważaniu zabrakło wielu elementów, które składają się na nasze życie. I może właśnie tak jest, że to, co dotychczas dawało mi radość, poczucie spełnienia, zeszło na dalszy plan, że nawet tego nie wspominam. Chodzi o popatrzenie na własny rozwój, czy on buduje moich najbliższych i czy ostatecznie prowadzi mnie do zbawienia. (...)
