ks. Bogusław Grzebień
Lekcja poezji
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2019
wydrukuj ten artykułŻycie jest pielgrzymką. Jesteśmy w drodze i wcześniej lub później dotrzemy do miejsca naszego przeznaczenia. To miejsce nazywamy Niebem. Tam ujrzymy Boga takim, jaki jest, i to doznanie da nam szczęśliwość pełną i nieskończoną. Do tego jesteśmy stworzeni. Pielgrzymka ta – to ziemska wędrówka, na którą składa się wiele wypełnianych każdego dnia zadań, obowiązków, jak i poświęcenia swojego życia jako służby, przede wszystkim służby Bogu. Wydarzenia liturgiczne uwrażliwiają nas właśnie na taki sens ludzkiego życia. Tylko wtedy, gdy człowiek swoim życiem służy, realizuje się w wypełnianiu Bożego planu. „Kiedy myślimy o życiu jako o służbie Bogu, nie możemy, nie wolno nam zapominać o drugim przykazaniu. Musimy miłować naszego bliźniego jak siebie samego. To ważne, żeby jasno uświadamiać sobie naszą odpowiedzialność i nasze obowiązki względem innych ludzi. Nasze życie duchowe nie jest sposobem na to, żeby było nam wygodnie, żebyśmy znaleźli spokój i radość tylko dla siebie” – jak napisał George Basil Hume.
Wrzesień poprzez wspomnienia liturgiczne wprowadza nas na nowo na tę pielgrzymią drogę wiary. Kolejny raz kierujemy nasz wzrok na wydarzenia zbawcze. Wspominamy Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, które przypomina nasze narodzenie, uświadamiając nam początek naszej „pielgrzymki życia”. Stajemy również pod krzyżem, który wyznacza kierunek ludzkiej drogi, łącząc niebo z ziemią. (...)
