ks. Krzysztof Filipowicz
Dni krzyżowe i suche dni, czyli dawna tradycja w nowej odsłonie
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2019
wydrukuj ten artykułDni kwartalne i dni modlitw błagalnych należą do struktury roku liturgicznego, jak podają w nr. 45-47 Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza (ONRLK). Zostały one umieszczone na ostatniej pozycji, co suponuje niezbyt wysoką rangę ich obchodu. Nr 45. mówi, że w dni modlitw błagalnych i dni kwartalne Kościół modli się do Boga w różnych potrzebach ludzi, zwłaszcza o urodzaje, błogosławieństwo w pracy, oraz publicznie składa dzięki Bogu. Nr 46. poleca Konferencjom Episkopatu wyznaczenie terminu i sposobu obchodzenia tychże dni po uwzględnieniu miejscowych potrzeb. I w końcu nr 47. zaleca, aby na poszczególne dni wybrać formularz mszalny najlepiej odpowiadający intencjom modlitw.
Taki opis jest swego rodzaju novum w praktyce kościelnej. Z jednej strony mamy pewne odejście od formalnej struktury, jaką kiedyś posiadały w roku liturgicznym dni modlitw błagalnych, zwane w Polsce „dniami krzyżowymi”, i dni kwartalne, zwane „suchymi dniami”. Dodatkowo dni kwartalne i dni modlitw błagalnych zostały zgrupowane razem, co zakłada ich podobny charakter. Liturgia przedsoborowa wyraźnie zaznaczała w rubrykach i wyodrębniała z poszczególnych okresów roku liturgicznego obchód Quattor anni tempora (dni kwartalne) i Rogationes (dni krzyżowe). Dzięki tym zabiegom, a składały się na nie litanie, procesje, posty, wydaje się, że świadomość obchodu tych dni, w tym też świadomość liturgiczna, była większa przed reformą. (...)
