ks. Bogusław Grzebień
Ręce przeznaczone do modlitwy!
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2019
wydrukuj ten artykułKalendarz liturgiczny doskonale przenosi wydarzenia liturgiczne w naszą – chciało by się powiedzieć – szarą codzienność. Po doświadczeniu Zesłania Ducha Świętego Apostołowie wyruszają z Wieczernika, aby głosić Ewangelię. Wieczernik, który stał się miejscem kulminacyjnym nauki Jezusa, staje się również znakiem przemiany ludzkiego życia. Przez długi czas Apostołowie słyszeli o Jego śmierci. Słuchali Go, kiedy mówił, że idzie do Jerozolimy, by tam być wyszydzonym, skazanym i w końcu zabitym. To jest cel Jego obecności tu i teraz. To wszystko, co było Jego codziennością: uzdrawianie, wyrzucanie złych duchów, wskrzeszanie, dokonywanie innych cudów, było drogą do tego, co ma się stać. Po zapowiedzi męki (wtedy uczniowie jeszcze tego nie rozumieli) Jezus zaprasza Apostołów na wieczerzę. To ona jest podsumowaniem całej Jego działalności. W Wieczerniku uczniowie słyszą Jezusowy testament: „Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem. Trwajcie we Mnie…, wtedy przyniesiecie owoce waszej miłości” – jak relacjonuje Ewangelista Jan. Ale to nie wszystko. W Wieczerniku Jezus prosił jeszcze o sprawowanie jednej ważnej czynności: „to czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22,19)! Wydaje się, że jest to jedna z najbardziej uroczystych chwil podczas ziemskiego przebywania Pana Jezusa z Apostołami. W tym też dokonuje się to, co możemy uznać za Jezusowy testament, zadanie, jakie Jezus pozostawia swoim uczniom: pokora, uniżenie i służba. (...)
