ks. Janusz Królikowski
Opiekun Kościoła
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2019
wydrukuj ten artykułNa Piotrowej stawion skale
Kościół Boży – Ty przez wieki,
Duchu Święty, chronisz stale
Płaszczem tkliwej swej opieki.
Moc Twa prawdy pilnie strzeże,
By nie ćmiła jej ułuda,
Moc Twa na świadectwo wierze
Czyni znaki, dziwy, cuda.
Twa przedziwna, Duchu, władza
Zapładniając wód strumienie,
Nowe z nurtów wyprowadza
Synów Bożych pokolenie.
Dwóch serc związek oblubieńczy
Twa moc, Duchu, tchnieniem świętym
Rajskich świateł tęczą wieńczy,
Czyniąc „wielkim sakramentem”.
Sekwencja średniowieczna
(tł. ks. Tadeusz Karyłowski)
Cud Kościoła
Tym, co zawsze fascynowało w Kościele, w jego dziejach, także w jego kryzysach, a nawet w rażących upadkach, jest jego ciągłość w kolejnych epokach i pokoleniach. Upadły wiekowe imperia, znikły liczne państwa, nie ostały się koalicje i sojusze, także okrzyknięte jako niepodważalne czy wieczne, a Kościół trwa i nadal się rozwija niemal na przekór okolicznościom. Po czasach kryzysów, gdy wydawało się, że kolejnej próby Kościół zwycięsko nie przejdzie i nie podniesie się, przychodziły okresy prawdziwego tryumfu, zapału ewangelicznego i rozmachu misyjnego, gorliwości duchowej i wielorakiej twórczości religijnej, które do dzisiaj budzą zachwyt i inspirują. Nie da się inaczej czytać dziejów kościelnych niż w perspektywie cudu, który można wyjaśnić tylko przez odwołanie się do specjalnego działania Boga w pewnych momentach wkraczającego w ludzkie dzieje i dokonującego ich przemiany. (...)
