ks. Antoni Tronina
Arka Przymierza Biblijne podstawy uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2019
wydrukuj ten artykułPapież Pius XII, ogłaszając dogmat o wniebowzięciu Maryi, uznał Pismo Święte za „najważniejszy fundament” tej prawdy wiary chrześcijańskiej. Tymczasem okazuje się, że w Biblii greckiej Starego Testamentu brak nawet terminu analepsis, którym Tradycja określiła tajemnicę Wniebowzięcia. W pismach Nowego Testamentu słowo to pojawia się tylko raz, i to w odniesieniu do bliskiej śmierci Jezusa (Łk 9,51: „Gdy dopełniał się czas Jego wzięcia…”). Należy więc szukać biblijnych podstaw dogmatu na poziomie głębszym niż dosłowne rozumienie Objawienia. Z pomocą przychodzi nam liturgia uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a zwłaszcza czytana już w wigilię historia wprowadzenia Arki do Miasta Świętego (1 Krn 15,3-4.15-16; 16,1-2).
Bulla Munificentissimus Deus (z 1 listopada 1950 roku) zawiera bardzo ostrożne sformułowanie, mówiąc o przystosowaniu sensu dosłownego tekstów biblijnych do tajemnicy wywyższenia Maryi: „Często teologowie oraz kaznodzieje, idąc w ślady Ojców, przytaczają dla zilustrowania wiary we wniebowzięcie z pewną dowolnością fakty i słowa zaczerpnięte z Pisma Świętego. Oto kilka przykładów częściej stosowanych: są tacy, którzy przytaczają słowa Psalmisty: Powstań, Panie, do odpocznienia swego, Ty i Arka poświęcenia Twego; przy czym w Arce Przymierza, sporządzonej z niebutwiejącego drzewa i umieszczonej w świątyni Bożej, upatrują jakby symbol najczystszego ciała Dziewicy Maryi, zachowanego nienaruszonym od wszelkiego zepsucia grobowego i wyniesionego do tak wielkiej chwały w niebie”. (...)
