ks. Bogusław Grzebień
Czas oczyszczenia
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2019
wydrukuj ten artykuł„Różnorodność śpiewów i ich specyficzny charakter wzmacniają i ubogacają dynamikę liturgii. Znajdujemy w niej liczne formy poetycko-muzyczne: pieśni, psalmy, kantyki, responsoria, antyfony, sekwencje, hymny, aklamacje. Każdy wymieniony gatunek posiada własną specyfikę treściową i domaga się odpowiedniego muzycznego wyrazu” – napisał ks. prof. B. Nadolski we Wprowadzeniu do liturgii.
Znaczącym czasem w kalendarzu liturgicznym jest okres Wielkiego Postu. Ten czas po radości Narodzenia Pańskiego i krótkim okresie zwykłym (w ciągu roku), w którym po części nadal pobrzmiewa radość bożonarodzeniowa, przygotowuje do tego, co jest istotą przyjścia Zbawiciela na świat. Radość zmartwychwstania Jezusa poprzedza czas wyrzeczenia i pokuty. Sam Jezus ukazuje nam wartość postu, kiedy przebywa na pustyni, gdzie jest poddany kuszeniu przez szatana. Przed wielkimi wydarzeniami potrzebny jest czas oczyszczenia, by z wolnym oraz uporządkowanym umysłem i sercem podjąć czekające wyzwania. W ciągu wieków Kościół proponował – i nadal proponuje – jak najlepsze przeżywanie zbawczych wydarzeń, które mają na celu umocnić wiarę w sercach ludzkich. Z początkami liturgicznego okresu Wielkiego Postu łączą się narodziny pieśni pasyjnej. Wielki Post wszedł do kalendarza kościelnego w IV wieku jako samodzielna część roku liturgicznego. Jego łacińska nazwa Tempus Quadragesimae nawiązuje do opisanego w Ewangeliach czterdziestodniowego postu Chrystusa. (...)
