ks. Maciej Przybylak
Nabożeństwo drogi krzyżowej
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2019
wydrukuj ten artykułHistoria nabożeństwa
Geneza drogi krzyżowej związana jest kilkoma ważnymi wydarzeniami w Ziemi Świętej: znalezieniem relikwii drzewa krzyża przez św. Helenę, pielgrzymką pątniczki Egerii oraz ustanowieniem kustodii Ziemi Świętej w 1217 roku i przekazaniem miejsc świętych pod opiekę zakonu św. Franciszka. Wszystkie te wydarzenia spowodowały ruch pielgrzymkowy. Wierni chcieli być tam, gdzie był sam Zbawiciel, iść tymi drogami, którymi On szedł, i dotykać pamiątek, które pozostały z czasów Jezusa.
Początków drogi krzyżowej należy więc szukać w średniowiecznej Jerozolimie. Pielgrzymi przybywający do Ziemi Świętej przemierzali drogę śladami Jezusa od pretorium (twierdza Antonia) aż do Kalwarii. Podczas tej drogi, zwanej Via Dolorosa (Via Crucis), rozważali mękę Pańską. W XIII wieku zostało zlokalizowane pretorium, a dominikanin Ricoldo de Montecroce dał pierwsze wskazówki dla wiernych co do drogi, którą przeszedł Chrystus na Kalwarię. Franciszkanie, którzy opiekowali się miejscami kultu w Ziemi Świętej, początkowo gromadzili wiernych przy Grobie Jezusa, po czym wyruszali na Górę Oliwną. W XV wieku wprowadzono stacje drogi krzyżowej, które miały być poszczególnymi punktami zatrzymywania się pielgrzymów podczas celebrowania Via Dolorosa. Pierwszy raz określenia stacja (łac. statio) użył Anglik William Wey, który przybył jako pielgrzym do Jerozolimy i opisywał wstępowanie po śladach Chrystusa. (...)
