ks. Maciej Przybylak
Roraty
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2018
wydrukuj ten artykułHistoria rorat
Roraty to Msza Święta celebrowana w liturgicznym czasie Adwentu ku czci Najświętszej Maryi Panny. Sama nazwa wywodzi się od antyfony Rorate coeli desuper et nubes pluant iustum. Jest to zdanie pochodzące z Księgi Izajasza (45,8), które w języku polskim brzmi: Spuśćcie rosę niebiosa, a obłoki niech wyleją Sprawiedliwego. Tekst Izajaszowy, który stał się antyfoną na wejście, kieruje naszą uwagę ku oczekiwaniu na Zbawiciela, Mesjasza, nazwanego tutaj Sprawiedliwym. Jest to okrzyk wyrażający tęsknotę za Tym, który jest oczekiwany od wieków, aby człowieka wyzwolić z niewoli grzechu. Taki jest też nastrój czasu Adwentu. Ma on na celu przygotowanie się na podwójne przyjście Pana: to, które wspominamy w uroczystość Narodzenia Pańskiego, oraz to, które nastąpi na końcu czasów w dniu paruzji. Msza roratna zatem jest jedną z form pobożnego przeżycia Adwentu.
Nie do końca znana jest historia Mszy roratnej w Polsce. Według badań historycznych może być pozostałością jakichś analogicznych nabożeństw w krajach Europy Zachodniej. Pierwsze wzmianki o roratach w Polsce pochodzą z XIII wieku. Tradycje podają, iż w Krakowie odprawiano je od czasów Bolesława Wstydliwego. Najwcześniejsze formularze tej Mszy w Polsce zawarte są w księgach liturgicznych klasztorów cysterskich na Śląsku. Zakonnicy ci mogli sami stworzyć zwyczaj odprawiania tego rodzaju Eucharystii jako forma cysterskiego kultu Najświętszej Maryi Panny. (...)
