ks. Janusz Królikowski
Uzdrowiciel naszego egoizmu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2019
wydrukuj ten artykułProsimy Cię, Duchu Święty,
Duchu mocy, poznania i bojaźni,
Duchu mądrości, wiedzy i rozeznania,
Duchu współczucia i prawdziwej miłości:
Uświęć nas w duszy i w ciele,
A będziemy barankami jaśniejącymi i bez skazy.
Uzdrów nasz egoizm
I zapal w nas ogień Twojej miłości;
Wlej w nasze serca prawdziwą wiarę apostołów,
Przeniknij nasze serca błogosławioną nadzieją
I wielkim pocieszeniem,
Które pozwolą nam wznieść się
ponad marność tego świata.
(Liturgia maronicka, V-X wiek)
Naznaczony upadkiem
Człowiek, także odkupiony, nosi w sobie głęboką ranę duchową spowodowaną rajskim upadkiem, który nazywamy grzechem pierworodnym. Ta przegrana próba wolności, jak ją trafnie nazwano, znaczy głęboko zarówno osobiste dzieje człowieka, jak i dzieje całej ludzkości. Autorzy biblijni ze swoją natchnioną wnikliwością przekazali nam prawdę na temat zła w człowieku i świecie oraz ukazali jego przejmującą genezę. Być może wypowiedzi na ten temat należy uznać za najbardziej genialne wypowiedzi biblijne, gdyż ukazują nam prawdę o każdym człowieku. Jest w nich zawarty nadzwyczajny uniwersalizm, który można tłumaczyć tylko natchnieniem, jakiego udzielił sam Duch Święty autorom piszącym na ten temat.
Jednym z najbardziej ewidentnych skutków grzechu pierworodnego jest egoizm, który na głębszym poziomie jest wewnętrznie związany z pychą. Teologia zmagająca się z tym problemem wyjaśniła ponad wszelką wątpliwość, że przyczyną grzechu pierworodnego i jego manifestacją była pycha człowieka. (...)
