ks. Józef Naumowicz
Tradycje bożonarodzeniowe
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2019
wydrukuj ten artykułChyba najbardziej ze wszystkich świąt Boże Narodzenie obrosło licznymi tradycjami i zwyczajami, które nadają tym obchodom niepowtarzalny klimat. Są pielęgnowane nawet w środowiskach, w których wiara nie odgrywa już swojej roli. Nie zawsze są one także właściwie wyjaśniane i rozumiane. Tym bardziej warto poznać ich wymowę i znaczenie religijne, a także ich prawdziwie chrześcijańskie podłoże i historię. Wtedy też staną się mocniejszym środkiem, by odkrywać prawdziwy sens Bożego Narodzenia i by prowadzić do Tego, na którym powinny skupiać się całe święta.
Wigilia i Pasterka
Należy zacząć od dwóch tradycji, które sięgają początków święta narodzenia Jezusa, powstałego około 330 roku w Betlejem. Już wtedy, w IV wieku, istniała wigilia święta połączona z Mszą Świętą sprawowaną w nocy.
Wigilia ta miała swoisty charakter. Nawet jeśli początkowo była wzorowana na Wigilii Paschalnej (wielkanocnej), polegającej na modlitewnym czuwaniu, które trwało całą noc (łac. vigilia to przecież: straż nocna, warta, czuwanie) i kończyło się Eucharystią, miała jednak swoiste uzasadnienie. Jak wigilia wielkanocna była wspomnieniem oczekiwania na poranek zmartwychwstania, tak wigilia Bożego Narodzenia wyrosła z pragnienia, by uczcić chwilę, kiedy pasterze usłyszeli śpiew aniołów: Chwała na wysokościach Bogu i obwieszczenie „wielkiej radości”. Dokonało się to nocą, jak wynika z ewangelicznego opisu: „W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. (...)
