ks. Marcin Stefanik SChr
Charyzmaty
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2018
wydrukuj ten artykułWśród wypowiedzi o osobach z jakimiś szczególnymi darami, talentami, umiejętnościami pojawia się określenie, że jest to „osoba charyzmatyczna”. Od razu skłania nas to do patrzenia na taką osobę w kontekście jej wyjątkowości.
Kościół zaś, kiedy używa sformułowania charyzmat, w pierwszej kolejności patrzy na szczególne obdarowanie łaską, ale nigdy w kontekście wyższości tej osoby czy jej uprzywilejowania pośród innych. Jeżeli dar ten jest prawdziwy, to zawsze będzie służył innym, wspólnocie, a nie jedynie obdarowanemu; nie będzie powodem podziałów ani zazdrości. Jeden drugiego potrzebuje i nie chodzi tu o jakąś rywalizację między nami.
Dzięki wspólnocie dary te są rozpoznawane i jej też mają służyć. Stąd wielka różnorodność charyzmatów w Kościele. Jak tłumaczy Papież Franciszek: „Ten sam Duch, który sprawia różnorodność darów, tworzy jedność Kościoła: ten sam Duch”.
Święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian tak tłumaczy: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. (...)
