ks. Maciej Przybylak
Święto Przemienienia Pańskiego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2018
wydrukuj ten artykułHistoria święta i kultu
Tradycyjnie przez przemienienie Pańskie rozumie się wydarzenie z życia naszego Zbawiciela, które zostało opisane w trzech Ewangeliach synoptycznych. Według przekazu Nowego Testamentu Jezus udał się razem z Piotrem, Jakubem i Janem na wysoką górę i tam się przemienił. Ową wysoką górę chrześcijanie zaczęli utożsamiać z górą Tabor znajdującą się na wschodnim krańcu doliny Jezreel w południowej Galilei (Góra ta posiada wysokość 575 m.n.p.m. lub według innych źródeł encyklopedycznych 588 m.n.p.m.). Góra Tabor była miejscem bitwy w czasach sędziów między wojskiem izraelskim pod przewodnictwem Baraka a wojskiem kananejskiego króla Hazoru Jabina pod dowództwem Sisery (zob. Sdz 4,1-22). W czasach drugiej świątyni, czyli po powrocie z niewoli babilońskiej aż do roku 70 po Chrystusie, istniał zwyczaj zapalania na zboczach Taboru świateł i lamp, co miało na celu uroczyste powiadomienie ludności północnego Izraela o rozpoczęciu święta czy też o początku nowego miesiąca księżycowego. Góra ta ze względu na swoje położenie była wykorzystywana jako miejsce obronne. W roku 67 po Chrystusie była ona miejscem klęski żydowskiej – Żydzi zabarykadowali się w twierdzy na szczycie, a Rzymianie, nie mogąc jej zdobyć, poprosili o zejście Żydów na dół, aby mogli prowadzić negocjacje. Tam zostali pokonani, a reszta Żydów przez 40 dni była oblegana aż w końcu wymarli z braku wody. (...)
