ks. Janusz Królikowski
Najświętsze Serce Jezusa objawieniem, źródłem i pośrednikiem miłosierdzia Bożego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2018
wydrukuj ten artykuł„Poprzez Serce Chrystusa ukrzyżowanego Boże miłosierdzie dociera do ludzi” – tak w czasie kanonizacji Faustyny Kowalskiej (30 kwietnia 2000 r.) papież Jan Paweł II wyraził syntetycznie ścisły związek zachodzący między Najświętszym Sercem Jezusa i miłosierdziem Bożym. Zresztą kult Najświętszego Serca Jezusa od samego początku wyraźnie odwołuje się do tajemnicy miłosierdzia Bożego, stanowiąc element jego czci. Stwierdzenie papieskie sytuuje się na linii najbardziej autentycznej tradycji duchowej w Kościele i stanowi także bardzo znaczące przypomnienie, aby szczęśliwie rozwijający się kult miłosierdzia Bożego widzieć w bezpośredniej łączności z kultem Najświętszego Serca Jezusa. Pojawiające się niekiedy teoretyczne i praktyczne, to znaczy mieszczące się w dziedzinie pobożności, przeciwstawienia między tymi dwoma rodzajami kultu są zarażone poważnym błędem i nie można nad nimi przejść do porządku dziennego. Pewne różnice zachodzące między tymi dwoma rodzajami kultu nie upoważniają do takiego przeciwstawiania ich, ale domagają się komplementarnej syntezy, o którą przecież chodzi. Aby ją osiągnąć, trzeba więc dokonać najpierw integracji teologicznej tych dwóch rodzajów kultu, aby potem móc zaproponować także ich integrację na poziomie duchowości i pobożności.
Aby przynajmniej zbliżyć się do takiej integracji, proponuję w tym miejscu przemyślenie tego, co na temat kultu Najświętszego Serca Jezusa i kultu miłosierdzia Bożego znajdujemy w nauczaniu św. (...)
