ks. Łukasz Szczeblewski
Św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy i doktora Kościoła, patronki Europy (święto)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2018
wydrukuj ten artykuł„Święta trudnych czasów”, „mistrzyni dialogu”, „wielka mistyczka” czy „patronka pojednania” – to tylko niektóre określenia św. Katarzyny ze Sieny, która niewątpliwie należy do grona najbardziej znanych świętych w historii Kościoła. Obecnie upamiętnia ją obchód liturgiczny w randze święta celebrowany 29 kwietnia.
Św. Katarzyna przyszła na świat w 1347 roku w Sienie we Włoszech, w wielodzietnej rodzinie mieszczańskiej. Już w wieku 7 lat złożyła pierwszy ślub czystości. W 1363 roku wstąpiła do Trzeciego Zakonu Dominikańskiego, tak zwanych mantellatek (od łac. mantellum – długi, obszerny płaszcz). Zakon ten znany jest także pod nazwą tercjarek dominikańskich. W zgromadzeniu prowadziła niezwykle głębokie życie duchowe, pełne umartwień, poświęcając się modlitwie i dziełom miłosierdzia. Doznała przy tym szczególnej łaski – objawień samego Pana Jezusa oraz Maryi. Dla wielu stała się kierowniczką duchową. W trosce o sprawy Kościoła i świata wiele podróżowała i korespondowała z ważnymi osobami. Miała znaczący wpływ na powrót papieża Grzegorza XI do Rzymu z tak zwanej niewoli awiniońskiej. Była również orędowniczką pokoju i mediatorem w różnych konfliktach. Słynęła z dość porywczego charakteru i ostrego języka.
Chociaż nie miała żadnego wykształcenia, z trudem opanowała czytanie, a pisać nauczyła się dopiero pod koniec życia, wcześniej dyktowała treści swoich mistycznych przeżyć. (...)
