ks. Jan Hadalski SChr
Quadragesima – przygotowanie do Paschy
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2018
wydrukuj ten artykułJeszcze pobrzmiewają echem radosne akordy polskich kolęd, zwyczajowo śpiewanych w wielu naszych kościołach do 2 lutego, czyli do święta Ofiarowania Pańskiego, a już w połowie tego miesiąca wkraczamy w kolejny tak zwany mocny okres roku liturgicznego – w czas Wielkiego Postu. Dla przypomnienia: okresy mocne w roku liturgicznym (ułożone chronologicznie) to Adwent, Narodzenie Pańskie, Wielki Post i Wielkanoc z poprzedzającym ją Triduum Paschalnym, kiedy przeżywamy największe tajemnice naszego zbawienia: wcielenie Syna Bożego, Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie.
Wielki Post obejmuje czas od Środy Popielcowej do Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, która jednak już nie należy do tego okresu, ale do Triduum Paschalnego – „serca chrześcijaństwa” gromadzącego nas na celebrowaniu męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Podczas tych czterdziestu wyjątkowych dni mamy przygotować się do obchodów Chrystusowej Paschy. Dlatego w bieżącym numerze „Mszy Świętej” uwagę skupiamy na treściach teologicznych tego okresu (art. ks. J. Miazka), na charakterystycznym elemencie liturgii rozpoczynającej ten czas, czyli na geście posypania głów popiołem w Środę Popielcową (art. ks. D. Ostrowskiego) oraz na przejawach wielkopostnej pobożności, w której – oprócz celebracji nabożeństwa drogi krzyżowej – nie brakuje gromkich i rzewnych, a teologicznie głębokich niedzielnych śpiewów „Gorzkich żali” (art. ks. A. Ziółkowskiego CM).
Popiół oznacza przemijanie wszelkiego stworzenia, ale również oczyszczenie, a pośrednio także przyszłe zmartwychwstanie. W geście posypania nim głów wyrażamy wolę osobistego wejścia na drogę nawrócenia, na której poprzez udział w wielkopostnej liturgii, poprzez uważniejsze wsłuchiwanie się w słowo Boże przewidziane na ten czas, poprzez wielkopostne ćwiczenia ascetyczne stajemy jeszcze bliżej Chrystusa i dokonanych przez Niego dzieł odkupienia. Wchodzimy na paschalną drogę „umierania” i „powstawania z martwych” do nowego życia w Chrystusie. Wszystkie ćwiczenia wielkopostne mają nas prowadzić do głębszego rozumienia tajemnicy Chrystusa, do odrodzenia się w Nim, abyśmy „dzięki Jego łasce prowadzili święte życie” (kolekta pierwszej niedzieli Wielkiego Postu). W ten sposób odnawiamy osobiste przymierze z Trójjedynym Bogiem, jakie zapoczątkował nasz chrzest. W roku liturgicznym „B” dobitnie przypominają o tym czytania mszalne kolejnych wielkopostnych niedziel.
W bieżącym roku duszpasterskim pomocy w głębszym rozumieniu i przeżywaniu dzieła naszego odkupienia powinniśmy szukać w Duchu Świętym. To przecież On swoją mocą i światłem przemienia nas i wewnętrznie umacnia, pociąga do jeszcze większego umiłowania Chrystusowego krzyża (Pierwsza prefacja o męce Pańskiej). To Duch Święty aktualizuje misterium paschalne, a w nim wszystkie dzieła zbawcze Jezusa Chrystusa, aktualizuje miłość Boga, która wylewa się odwiecznie na człowieka z komunii Trzech Boskich Osób (por. Program duszpasterski Kościoła w Polsce na rok 2017/2018). Chodzi tylko o to, aby tę miłość przyjąć i na nią odpowiedzieć.
Życzę głębokiego przeżycia Wielkiego Postu i owocnej lektury lutowego numeru „Mszy Świętej”!
