ks. Łukasz Szczeblewski
Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny (uroczystość)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2017
wydrukuj ten artykułKościół od początków wyrażał przekonanie, iż Maryja, od wieków wybrana na Matkę Syna Bożego, została zachowana od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego. Nie przypadkowo w scenie zwiastowania archanioł Gabriel zwrócił się do Niej: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski” (Łk 1,28). Oficjalnie dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny został ogłoszony przez papieża Piusa IX (1846‑1878) w dniu 8 grudnia 1854 roku bullą Ineffabilis Deus (Niewyrażalny Bóg). W 1858 roku podczas objawień w Lourdes Maryja sama potwierdziła tę prawdę wiary, przedstawiając się Bernadecie Soubirous „Jestem Niepokalane Poczęcie”.
W liturgii tajemnicę Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Kościół upamiętnia oddzielnym obchodem celebrowanym 8 grudnia w najwyższej randze (uroczystość). Jego początków należy upatrywać w Kościele wschodnim, gdzie w VII wieku znane było święto „poczęcia św. Anny”, zamieszczone w kalendarzu pod datą 9 grudnia. W IX wieku za sprawą pielgrzymów zaczęło ono stopniowo przenikać do Kościoła zachodniego pod nazwą Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W 1477 roku papież Sykstus IV (1471-1484) ustanowił je dla diecezji rzymskiej, a w roku 1708 papież Klemens XI (1700-1721) rozciągnął je na cały Kościół.
W kolekcie mszalnej uroczystości podkreślono, iż Bóg przez Niepokalane Poczęcie Najświętszej Dziewicy przygotował swojemu Synowi godne mieszkanie i na mocy zasług przewidzianej śmierci Chrystusa zachował Maryję od wszelkiej zmazy. (...)
