ks. Janusz Królikowski
Logika Ducha Świętego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2017
wydrukuj ten artykułSłuchając Chrystusa, z łatwością odkrywamy, że Jego misja, Jego nauczanie i Jego dzieła zmierzają do wylania Ducha Świętego na wszystkich. Duch Święty stanie się Jego największym darem dla wierzących, a początkiem tego daru będzie Jego męka i zmartwychwstanie. Jezus zapowiedział to wydarzenie w sposób najbardziej doniosły i radosny. Św. Jan relacjonuje: „W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta [Święta Namiotów – przyp. autora] Jezus wstał i zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7,37-39). Z tego daru rodzi się życie chrześcijańskie, które spełnia się w Duchu Świętym. To On ustawicznie uświęca Kościół, gdyż mieszka w sercach wiernych jak w świątyni, a także stale wszystko odmładza i odnawia, jak naucza Sobór Watykański II w Konstytucji Lumen gentium (nr 4).
Genesis z Ducha
Nie można zatem zrozumieć Kościoła – Ciała Chrystusa, a tym samym także chrześcijanina, jego życia, jego działań, jego dziejów bez odwołania się do jego początków, czyli bez uwzględnienia Boskiej w nim uświęcającej obecności i skutecznego działania Ducha Świętego (por. Dz 2,1-11). Zamysł Boży, dzięki zesłaniu Ducha Świętego, urzeczywistnia się w społeczności bosko-ludzkiej, czyli w Kościele. (...)
