ks. Łukasz Szczeblewski
Najświętszej Maryi Panny Królowej (wspomnienie)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2017
wydrukuj ten artykułW ostatnią niedzielę roku liturgicznego Kościół obchodzi uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. W obecnej liturgii istnieje paralelny obchód ku czci Najświętszej Maryi Panny. W tradycji Kościoła królewskość Maryi upamiętniano w różny sposób. Od najdawniejszych czasów określano Ją mianem Królowej (łac. Regina). Ten tytuł przysługuje Maryi, ponieważ jest Matką Króla. W taki sposób zwracano się do Niej między innymi w średniowiecznych antyfonach: Salve Regina czy Ave Regina caelorum. W historii Kościoła nie brak także innych określeń, które nawiązują do królewskości Matki Chrystusa: Cesarzowa (łac. Imperatrix), Władczyni (łac. Ducissa) czy Pani (łac. Domina). O tej szczególnej godności Maryi przypomina także jedno ze współczesnych określeń: „Pierwsza Dama nieba i ziemi”.
W liturgii Maryję jako Królową Kościół upamiętnia obchodem celebrowanym 22 sierpnia w randze wspomnienia obowiązkowego. Został on wprowadzony do kalendarza liturgicznego przez papieża Piusa XII w 1954 roku encykliką Ad caeli Reginam, w setną rocznicę ustanowienia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Antyfona na wejście przypomina, iż „Maryja Dziewica, nasza Królowa, stoi po prawicy Chrystusa w blasku chwały”. Z kolei w kolekcie mszalnej celebrans najpierw zaznacza, iż Bóg ustanowił Maryję naszą Matką i Królową, a następnie zwraca się z prośbą, abyśmy za Jej wstawiennictwem osiągnęli chwałę przygotowaną dla Jego dzieci w Królestwie niebieskim. (...)
