ks. Teodor Puszcz SChr
Uroczystość Wszystkich Świętych w roku liturgicznym
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2017
wydrukuj ten artykułZagadnienie powstania uroczystości Wszystkich Świętych jest w pełni uzasadnione, jeżeli pamięta się, że nie ma ona na uwadze anonimowej rzeszy zbawionych ze wszystkich ras i pokoleń, jak również świętych „zapomnianych” czy nie wymienionych w kalendarzu liturgicznym. Jest to jedyna w swoim rodzaju uroczystość w ciągu całego roku liturgicznego – „Wielkanoc jesieni” (T. Schnitzler). Jej początków należy szukać w celebracji rocznicy jednego męczennika lub grupy męczenników pod koniec II i na początku III wieku.
Uroczystość Wszystkich Świętych jest ściśle powiązana z cudem zmartwychwstania i z Paschą Chrystusa. To nie jest jakieś wspomnienie tych, co odeszli, lecz świętowanie nowego życia, które jest już udziałem świętych, a które nam, jako pielgrzymom na ziemi, zostało przyobiecane.
Pierwszy etap rozwoju
– kult męczenników
W czasach przed oficjalnym uznaniem chrześcijaństwa przez cesarza rzymskiego wielu wyznawców Chrystusa oddawało swoje życie za wiarę. Z terminem „świadectwo wiary” (gr. martyria) łączy się określenie „świadek” (gr. martyr). Śmierć za wiarę jest do dziś pojmowana jako bezpośrednia droga do pełni życia wiecznego. W księgach liturgicznych dzień śmierci ziemskiej męczennika jest traktowany jako dzień narodzin dla nieba (np. in natale sancti Clementi). Oprócz wspomnień pojedynczych męczenników Kościół pielęgnuje także wspólne wspomnienia wielu świadków wiary. (...)
