ks. Tomasz Bać
Niedziela. Wprowadzenie do cyklu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2017
wydrukuj ten artykułKościół nigdy nie miał wątpliwości, że niedziela jest zupełnie inną rzeczywistością niż pozostałe sześć dni tygodnia. Uczestnictwo w zgromadzeniu eucharystycznym, powstrzymywanie się od pracy, świętowanie w gronie najbliższych oraz radość z bliskości Boga i z Jego obecności w ludzkich dziejach oraz w osobistej historii każdego człowieka, to najbardziej rzucające się dzisiaj w oczy elementy przeżywania niedzieli jako Dnia Pańskiego. Jednak aby dobrze zrozumieć najgłębszy sens „pierwszego dnia tygodnia”, należy wrócić do trzech pierwszych wieków istnienia Kościoła, kiedy to tworzyły się i umacniały poszczególne praktyki liturgiczne. Już Ewangelie, będąc katechezami Kościoła pierwszych dziesięcioleci po Passze Chrystusa, opisują to, czego rzeczywiście pierwsi chrześcijanie doświadczali, gdy gromadzili się pod przewodnictwem Apostołów, aby co tydzień świętować i przeżywać przejście Chrystusa ze śmierci do życia. Pozostałe księgi Nowego Testamentu również rzucają obfite światło na przeżywanie niedzieli, a pisma ojców Kościoła dopełniają tę pierwotną panoramę rozumienia Dnia Pańskiego we wspólnotach chrześcijańskich.
„Pierwszy dzień po szabacie” w Ewangeliach
W ów „pierwszy dzień po szabacie”, gdy po Jerozolimie rozeszła się wiadomość, że ciała powieszonego trzy dni wcześniej na krzyżu Jezusa z Nazaretu nie znaleziono w grobie, bardzo silne były jeszcze emocje i przeżycia związane z tym, co właśnie się dokonało. (...)
