ks. Krzysztof Porosło
Anamneza liturgiczna cz. I. Pamięć, która czyni obecnym
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2017
wydrukuj ten artykułU brzegów Morza Czerwonego…
Na zewnątrz było już ciemno, mimo że to długi wiosenny dzień. Prawie wszystko jest przygotowane, mężczyźni zasiedli do stołu, jeszcze tylko kobiety się krzątają, aby wszystkiego przypilnować. Na centralnym miejscu przy style zasiada ojciec, który podnosząc kielich z winem odmawia dwie modlitwy – dziękczynienie za dar wina i za celebrowane święto. W końcu najmłodszy syn, nie mogąc się już doczekać tego momentu, w którym ma do odegrania tak ważną rolę, zadaje ojcu kluczowe pytanie, stojące w samym centrum paschalnej uczty, o której tu mowa: „Dlaczego ta noc różni się od wszystkich innych nocy”? Wtedy ojciec rozpoczynał swoją narrację – zwaną haggadą paschalną – w której odpowiadając na pytanie najmłodszego syna, opowiadał o tym, jak dobry jest Pan, który wyprowadził Naród Wybrany z niewoli faraona, przeprowadził synów Izraela suchą nogą przez wody Morza Czerwonego i wprowadził ich do Ziemi Obiecanej. Ta opowieść, która choć oparta na faktach historycznych, każdego roku musiała być przez ojca skrupulatnie przygotowana, aby mimo powtarzających się wydarzeń, wciąż być interesującą dla dorastających dzieci. Była to opowieść o charakterze wspomnienia, jej celem było przypomnienie wszystkim zgromadzonym przy stole, dlaczego zbierają się w nocy z 14 na 15 miesiąca Nisan, aby spożywać baranka, przaśny chleb, gorzkie zioła i pić aż cztery rytualne kielichy wina. (...)
