ks. Jan Miazek
Pięćdziesiątnica paschalna. Okres wielkanocny dawniej i dziś
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2017
wydrukuj ten artykułCzas paschalny jest najstarszym okresem roku liturgicznego, tak jak Pascha jest najstarszym świętem chrześcijańskim. Kościół od początku przeżywał radość ze zmartwychwstania Chrystusa przez pięćdziesiąt dni, śpiewając pełne wesela Alleluja. Dzisiaj Kościół podobnie przeżywa ten czas w liturgii, ale wydaje się, że w świadomości wiernych nie jest wystarczająco zakorzeniony. Chcemy zatem ukazać okres wielkanocny w aspekcie historycznym i teologicznym, przypomnieć jego dzisiejszą organizację i przyjrzeć się treści modlitw liturgicznych.
Czas wielkanocny dawniej
Pierwsze świadectwa dotyczące obchodów pięćdziesięciu dni Paschy sięgają II wieku. Apokryficzny List Apostołów (149-170 r.) ukazuje ten czas jako oczekiwanie na powtórne przyjście Pana. Starożytni autorzy podkreślają jego uroczysty charakter, opisują jako niekończące się święto obchodzone z radością. W tych dniach codziennie Kościół gromadził się na Eucharystii, rozbrzmiewał śpiewem Alleluja, modlił się jak w Wielkanoc na stojąco, istniał zakaz postu. Tertulian pisze krótko: obchodzimy święto od dnia Paschy przez całą Pięćdziesiątnicę. Orygenes naucza, że te pięćdziesiąt dni są znakiem, iż chrześcijanin żyje w nowej rzeczywistości, powstał z martwych z Chrystusem i z Nim zasiada na prawicy Ojca. Tertulian uczy, że jest to najradośniejszy okres z powodu ukazywania się Pana uczniom, jak również pokazania nam Ducha Świętego. (...)
