ks. Krzysztof Filipowicz
Apostolskie powołanie ludu Bożego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 05, maj 2017
wydrukuj ten artykułZe wszystkich 21 soborów uznawanych za powszechne w dwutysiącletniej historii Kościoła ostatni z nich – Sobór Watykański II poświęcił najwięcej uwagi temu, czym jest Kościół. Większość dokumentów soborowych, jeśli nie wprost, to pośrednio nawiązuje do tajemnicy Kościoła. W niektórych zaś, np. w Dekrecie o apostolstwie świeckich, wprost wybrzmiewa jeden z jego wymiarów – apostolskość. Jednak nawet pobieżna lektura pozwala zauważyć, jak bardzo ideą apostolstwa przeniknięte są właściwie wszystkie dokumenty. Rozproszone, ale cenne myśli zawierają Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym i Konstytucja dogmatyczna o Kościele. Wątki o apostolstwie znajdziemy także w Dekrecie o ekumenizmie i Dekrecie o misyjnej działalności Kościoła. Szereg dokumentów, nawet jeśli nie mówią wprost o apostolstwie, to ujmują je z innej strony, świadcząc, że apostolat nie jedno ma imię. Przykładem może być Dekret o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele i Dekret o posłudze i życiu prezbiterów. Innymi słowy, Sobór Watykański II, nazywany często duszpasterskim, w tej samej mierze mógłby być nazwany apostolskim.
Należy jednak poczynić pewne rozróżnienie: apostolskość czy apostolat? Otóż termin apostolskość sugeruje rzeczywistość bardziej statyczną, strukturalną i przez to nieusuwalną, gdyż związaną z godnością Apostołów. (...)
