ks. Krzysztof Czapla SAC
Niewygodna prawda o fundamentach wiary. Pierwsza część fatimskiej tajemnicy
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2017
wydrukuj ten artykułBardzo często mówiąc o Fatimie, nawiązuje się do treści tak zwanej fatimskiej tajemnicy. Pamiętajmy jednak, iż pod tym określeniem kryje się kwestia trzech części tejże tajemnicy. Zdarza się bowiem, iż zapomina się o pierwszej i drugiej części fatimskiego sekretu, a jedynie podejmuje się trzecią część, która została ujawniona dopiero w roku 2000. Stanowią one jednak dość ciekawą i spójną całość, która jest niezwykle wymowna w swoim przekazie.
Treść pierwszej tajemnicy
Fatimska wizjonerka, s. Łucja, tak napisała w swoich wspomnieniach: „A więc tajemnica składa się z trzech odmiennych części. Pierwszą więc była wizja piekła. Pani nasza pokazała nam morze ognia, które wydawało się znajdować w głębi ziemi, widzieliśmy w tym morzu demony i dusze jakby były przezroczystymi czarami lub brunatnymi żarzącymi się węgielkami w ludzkiej postaci. Unosiły się w pożarze, unoszone przez płomienie, które z nich wydobywały się wraz z kłębami dymu. Padały na wszystkie strony jak iskry w czasie wielkich pożarów, bez wagi, w stanie nieważkości, wśród bolesnego wycia i rozpaczliwego krzyku. Na ich widok można by ogłupieć i umrzeć ze strachu. Demony miały straszne i obrzydliwe kształty wstrętnych, nieznanych zwierząt. Lecz i one były przejrzyste i czarne. […] Następnie podnieśliśmy oczy ku naszej Pani, która nam powiedziała z dobrocią i ze smutkiem: «Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. (...)
